لٰااإلٰهَ إلَّٱللٰه***مُحَمَّداًرَسُولُ ٱللٰه

حیض،نِفاس،استِحاضه:

از آلتِ تناسلیِ زن سه گونه خون خارج می شود:
1)خون حَیض(قاعدگی)
2)خون نِفاس(زایمان)
3)خون استحاضه
خون حیض،خونی گرم است که در حالتِ تندرستی و بدون سببیّت زایمان،[پس از زمان بلوغ و در وقتهایی معلوم]از آلتِ تناسلیِ زن بیرون می آید؛رنگِ آن،سیاه مایل به قرمز و خروجش،با درد همراه است.
خون نفاس،خونی است که پس از زایمان خارج می شود.
خون استحاضه،خونی است که در غیر زمانهای حیض و نفاس،بر اثر بیماری خارج می شود.
کمترین زمانِ حیض،یک شبانه روز و بیشترین زمانِ آن،پانزده روز و حالت غالب و معمولِ آن،شش یا هفت روز است.
حدّاقل زمانِ نفاس،یک لحظه و حداکثرِ آن،شصت روز و غالب و معمولِ آن،چهل روز است.
زمان پاک بودن در فاصله میان دو بار قاعدگی،حدّاقل پانزده روز است،ولی حدّاکثرِ معلوم و معیّنی ندارد.
پایین ترین سنّی که زن درآن حیض می بیند و قاعده می شود،نُه سالگی است.
کمترین زمانِ طولِ بارداری،شش ماه و بیشترین زمانِ آن،چهار سال و حالت معمول و غالب آن،نُه ماه است.
با حیض و نفاس،انجام هشت عمل بر زن حرام می شود:
1)نماز خواندن
2)روزه گرفتن
3)قرآن خواندن
4)دست زدن بر مصحف(قرآن)و حمل آن
5)داخل شدن به مسجد
6)طوافِ کعبه؛
7)عملِ زناشویی
8)لذّتِ جنسی بردنِ[مَرد]از مابِین ناف و زانو(ی زن).[حرام بودنِ این کار برای مرد هم هست.]

جایِز(جائِز):

درست،روا،هرکاری که انجام دادن آن درست است و منعی ندارد و شخص در ترک کردن یا ترک نکردن آن اختیار دارد.جایز،تمام اعمالِ مباح و مَندوب و مکروه و واجب را شامل می شود.

حَرام:

مقابلِ حلال و ضدّ واجب،عملی که شریعت انجام دادن آن را به نص ممنوع کرده و انجام آن عذاب و عدم انجامش ثواب دارد.

حَلال:

مقابلِ حرام و ضدّ مکروه،عملی که شریعت انجام دادن آن را آزاد و مجاز کرده است.

سُنَّت:

مَسْنون،مَندوب،مستحب،هرچه که پیامبر(ص) نقل شده و به جا مانده باشد،اعمّ از گفتار،عمل و یا تقریر و تأیید ایشان.

کراهَت(مَکروهِ)تَحریمی:

هر عملی که شرع عدم انجام آن را بر انجامش ترجیح داده است و مکروه و ناپسند بودن آن به حرام بودن نزدیکتر است،چیزی که به دلیلی ثابت شده که آن دلیل تأویل بردار است.

کَراهَت(مکروهِ)تَنزیهی:

هر عملی که شرع عدم انجام آن را بر انجامش ترجیح داده است و مکروه و ناپسند بودن آن به حلال بودن نزدیکتر است،ترک سنّت.

مُباح:

روا،مورد چشم پوشی،عملی که انجام و عدم انجام آن با هم برابرند و نه انجام آن ثوابی و پاداشی دارد و نه ترک آن عقابی و عذابی.مباح،شاملِ واجب،مندوب و مکروه است.

مَکْروه:

ناپسند،ناخوشایند،آنچه که شرع،عدم انجام آن را بر انجامش ترجیح داده است،چیزی که ترکش از انجامش بهتر است،گرچه نه انجام دادنش ثواب و پاداشی دارد و نه انجام ندادنش عذاب و عقابی.

واجِب:

فَرْض،عملی که شرع،آن را به صورت قطع خواسته و لازم داشته است،آن چنان که انجام آن موجبِ ثواب و پاداش و ترکش سبب عقاب و عذاب است و طلب انجام آن از طرف شرع،قطعی است؛ضدّ حرام.